Ręce precz od tej książki

Polscy wydawcy zarzekają się, że tytuł tej edycji nie jest jedynie przemyślanym chwytem reklamowym, a z powodu prezentowanych treści zakazane zostały już dwie książki autorstwa Jana van Helsinga, którego niemieckie mass media zaliczyły do grupy \"autorów niebezpiecznych\", przed którym należy społeczeństwo chronić. Pomijając fakt, że, jak dalece brzmiałoby to szokująco, swoboda wypowiedzi w Polsce jest istotnie większa niż u naszych sąsiadów (sic! - przykładem mogą być kłopoty, jakie miał za miedzą ze swoimi \"Kulisami objawień fatimskich\" Michael Hesemann, czy inny Michael: Cremo (ten od \"Zakazanej archeologii\"), jeśli chodzi o van Helsinga doprawdy nie wiadomo, o co może chodzić, bo w jego pisarstwie nie ma nic, co by takie restrykcje uzasadniało, cała zaś sensacyjna otoczka wokół najnowszego tomu tego autora okazuje się konstruowana mocno na wyrost. Van Helsing pisze m.in. o Arce Przymierza, Sumerach, templariuszach, superdzieciach z Chin, Atlantydzie, kosmicznych prawach, ciemnych mocach, hrabim Saint Germain itp. itd. etc. - jednym słowem o rzeczach bez wątpienia interesujących, ale przecież wielokrotnie już omawianych w różnych książkach - od Sitchina po Hausdorfa. Zachodzimy więc w głowę, co jest przyczyną wspomnianej niechęci? Czyżby chodziło o zawoalowanie wycieczki autora pod adresem trzęsącego światem żydowskiego klanu Rotschildów, lansowane przezeń rozmaite teorie spiskowe tudzież antyamerykańskie wtręty, włącznie z sugestią, że mechanizm ataku na Stany Zjednoczone 11 września 2001 r. był niezupełnie taki, jak to przedstawiono, a kosmonauci tego kraju nigdy nie wylądowali na Księżycu? Ale przecież także i te problemy były już wielokrotnie sygnalizowane zarówno w rozmaitych periodykach, jak i książkach, nie mówiąc o internecie. Nawiasem mówiąc, ostatni wątek - rzekomego sfingowania przez Amerykanów lądowania na Księżycu - jest wyjątkowo smakowitą brednią, której żywot, jak się okazuje, rozciągnął się na całe dziesięciolecia, w efekcie czego jest ona powielana nawet przez autorów pragnących uchodzić za poważnych. Cóż więc jest takiego - spytajmy po raz kolejny - w wywodach Jana van Helsinga, co usprawiedliwia tytuł \"Ręce precz od tej książki\" i sekowanie jego twórczości? Odpowiedź brzmi: doprawdy nic i nawet umowa ze Stwórcą, dzięki której, jak autor zapewnia, zrozumiał świat, przekonując obecnie do swojej wizji innych, nie wydaje się nazbyt obrazobórcza, bo takich olśnień, których źródłem jest wewnętrzny głos, również już było niemało. Gorzej, że Helsing w swoich poszukiwaniach jest nadmiernie zaborczy, komunikując m.in. (zob. str. 17): \"Jedyne, czego od Was wymagam, to wyrzeczenie się dotychczasowych poglądów i pójście za głosem serca. Tylko tyle - nic więcej!\" Tylko tyle - dobre sobie! A tak naprawdę \"Ręce precz od tej książki\", mimo jej nieznośnie minoderyjnego tytułu, to niezłe czytadło, z którym warto zapoznać się ze względu na zawarte w tej edycji liczne interesujące informacje, zręcznie opakowane w rozmaite didaskalia. Tylko tyle - i aż tyle.